Tuesday, August 3, 2010

រឿងកុកនិងក្ដាម

នៅក្នុងមាលវប្រទេស មានត្រពាំងមួយឈ្មោះបទ្មគភ៌ៈ ជាទីអាស្រ័យគោចរនៃកុកចាស់មួយ។ កុកនោះខ្សោយកំ
លាំងនឹងស្វែងរកចំណីអាហារបរិភោគមិនបានដោយស្រួល ក៏ពុតធ្វើជាព្រួយទុក្ខលំបាកអោយគេឃើញ។ ក្ដាមមួយ
នៅកែ្បរនោះ ឃើញកុកសំកុកជ្រប់ដូច្នោះក៏សួរទៅថាៈ «ហេតុអ្វីក៏លោកឈរសញ្ជប់សញ្ជឹងនៅព្រងើយ លះបង់
មិននាំពាក្នុងការស្វែងរកចំណីអាហារដូច្នេះហ្ន៎?»។ កុកពោលថាៈ «នែបងប្អូនទាំងឡាយអើយ ត្រីទាំងឡាយជាចំណី
អាហារតំរង់ជីវិតខ្ញុំមែនពិតហើយ តែខ្ញុំបានលឺពាក្យប្រមង់ពិគ្រោះគ្នានៅជិតក្រុងដូច្នេះថា ត្រីក្នុងត្រពាំងនេះមុខជា
ព្រានប្រមង់ នឹងមកចាប់យកអស់មិនខាន, ថាបើខ្ញុំអស់ផ្លូវរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតក្នុងទីនេះហើយ សេចក្ដីស្លាប់មុខជាចូល
មកជិតខ្ញុំទៀងទាត់ណាស់ ព្រោះហេតុនោះបានជាខ្ញុំព្រួយចិត្ដសូម្បីតែអាហារក៏ព្រងើយកន្ដើយមិននឹកនាឃ្លានសោះ
»។ កាលនោះអែងហ្វូងត្រីទាំងឡាយរំពឹងគិតគ្នាថាៈ «នែអ្នកដ៏ចំរើនទាំងឡាយ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលនេះ
គួរទុកកុកចាស់នេះជាអ្នកធ្វើអុបការៈដល់យើងគ្រប់គ្នាទៅចុះ ហើយគួរយើងចូលទៅសួរមើល តើនឹងត្រូវធ្វើដូច
ម្ដេចអោយសុខស្រួលដូចតទៅ ព្រោះថា៖

១៥ - បុគ្គលគួរចងស្ពានមេត្រីមួយអន្លើដោយសត្រូវដែលធ្វើអុបការៈ តែកុំធ្វើមួយ អន្លើដោយមិត្ដដែលធ្វើអប
ការៈ(ទោស) ឡើយ អុបការៈ នឹងអបការៈទាំងពីរប្រការនេះជាលក្ខណៈដែលបុគ្គលគប្បីកំណត់ដឹងចំពោះសត្រូវនិ
ងមិត្ដទាំងឡាយ។

ត្រីទាំងឡាយសួរទៅកុកតទៅថាៈ «លោកកុកដ៏ចំរើនអើយ! ក្នុងកាលអិលូវនេះ លោក មានអុបាយជួយរក្សាយើង
ដូចម្ដេចខ្លះ?។ កុកប្រាប់ថាៈ «អុបាយដែលជួយរក្សាអ្នកទាំងឡាយអោយរួចជីវិតមាន គឺត្រូវអោយអ្នកទាំងឡាយចេ
ញទៅរកទីអាស្រ័យនៅក្នុងជលាស័យដទៃទៀត ខ្ញុំនឹងនាំយកអ្នកទាំងឡាយមួយម្ដងៗ អោយទៅនៅក្នុងជាលាស័
យនោះ»។ ត្រីទាំងឡាយត្រេកអរពោលអឹងកងឡើងថាៈ «បើដូច្នោះ សូមលោកជួយតាមអុបាយនោះចុះ»។ កាល
នោះអែង, កុកចាស់នោះពាំនាំយកត្រីមួយម្ដងៗហើយស៊ីអស់ទៅ។ លំដាប់មក, ក្ដាមនិយាយនឹងកុកថាៈ «លោកកុ
កដ៏ចំរើន សូមលោកយកខ្ញុំទៅក្នុងជលាស័យនោះផង»។ កាលនោះអែង កុកចាស់ត្រេកអរចង់ស៊ីសាច់ក្ដាមម្ដង
ព្រោះខ្លួនមិនដែលបានស៊ីសោះ ក៏នាំក្ដាមយកទៅដាក់លើទីគោកមួយកនែ្លង។ ក្ដាមជាសត្វវាងវៃដឹងទាន់ ក្រលេក
មើលទៅក្រោមឃើញឆ្អឹងត្រីសព្រាតដេរដាសពាសពេញដី ទើបរំពឹងគិតថាៈ «ហ៎ា! អាត្មា អញដល់គ្រោះស្លាប់ខ្លួន
ហើយតើ? ស្លេះទុករឿងនេះមួយអន្លើសិន អឹលូវនេះអាត្មាអញ ត្រូវរកអុបាយកែខៃអោយរួចពីទុក្ខអោយសមតាម
បរិយាកាសសិន» (ហិតោបទេសសេចក្ដីប្រែជាភាសាសៀមនៃលោកនាគប្រទីបមានគាថាលើសដូច្នេះ ក. ដរាប
ណាភ័យនៅឆ្ងាយ ដរាបនោះ គួរខ្លាចភ័យមកដល់ កាលណាភ័យមកដល់ហើយបុគ្គលគួរតស៊ូភ័យកាលនោះតាម
ដែលគិតទុកមុន។ ក. កាលណាអ្នកប្រាជ្ញត្រូវគេធ្វើអន្ដរាយខ្លួនហើយ តែមើលមិនឃើញការព្រមព្រៀងចុះសំរុង
គ្នាកាលនោះ ត្រូវចូលប្រយុទ្ធព្រមស្លាប់ជាមួយសត្រូវ។
) គិតរកអុបាយល្អឃើញហើយ តាំងយកដង្កៀបកៀបក
កុកភ្លាម កៀបទាល់តែដាច់ម៉ាត់ស្លាប់ទៅហោង។

ព្រោះហេតុនោះបានជាខ្ញុំ(ត្មាតទុរទសី)ពោលថាៈ«កុកល្ងង់»ដូច្នេះជាដើម។ ក្នុងកាលនោះអែង ក្ងោកចិត្រពណ៌ពោល
ឡើងទៀតថាៈ «នែប្រធានរដ្ឋមន្ដ្រី! ចូរស្ដាប់ពាក្យខ្ញុំសិន ខ្ញុំបានគិតទុកដូច្នេះថា កាលបើតាំងអោយក្អែកមេឃពណ៌
ជាស្ដេចក្នុងកបូរ៌ទ្វីប វត្ថុប្រសើរទាំងឡាយអែណាដែលមាននៅក្នុងកបូរ៌ទ្វីប ក្អែកមេឃពណ៌នឹងបញ្ជូនមកថ្វាយ
យើងជាសួយសាអាករ អាស្រ័យដោយហេតុនេះ យើងនឹងនៅលើភ្នំវិន្ធ្យាដាយសេចក្ដីសុខដ៏ក្រៃលែង។ ត្មាតទុរទសី
ជាប្រធានរដ្ឋមន្ដ្រីបានស្ដាប់ហើយសើចក្អាកក្អាយ ហើយពោលថា៖

ជនណាមួយត្រេកអរមុនចំពោះប្រយោជន៍ ដែលមិនទាន់មកដល់តាមគំនិតដែលខ្លួនគិតទុក ជននោះនឹងត្រូវប្រ
សព្វសេចក្ដីក្ដៅក្រហាយស្ដាយក្រោយ ដូចព្រាហ្មណ៍ដែលវាបំបែកក្រឡ។ ក្ងោកចិត្រពណ៌សួរថាៈ «រឿងនោះតើដូច
ម្ដេច?» ត្មាតទុរទសីជាប្រធានរដ្ឋមន្ដ្រី និយាយរឿងនោះប្រាប់ថា៖


ស្រីហិតោបទេស
1សន្ដិភាព
2រឿងក្អែក អណ្ដើក និង កណ្ដុរ
3រឿងសុន្ទៈ និងអុបសុន្ទៈ
4រឿងព្រាហ្មណ៍វាយបំបែកក្រឡ
5រឿងកុកនិងក្ដាម
6រឿងត្មាត ឆ្មា និង បក្សី
7រឿងប្រើស ចចក និងក្អែក
8រឿងដំរីនិងទន្សាយ
9រឿងលាពាក់ស្បែកខ្លា
10រឿងបក្សីនិងស្វា
11រឿងហង្សនិងក្ងោក
12រឿងព្រាន ប្រើស ពស់ និង ចចក
13រឿងជាងរថ ភរិយា និងសហាយ
14រឿងគោអុសក ចចកពីរ និសត្វសីហៈ
15រឿងពានរនិងសសរ
16រឿងលានិងឆ្កែ
17រឿងសីហៈនិងឆ្មា
18រឿងស្រ្តីពេស្យានិងគង
19រឿងបរញ្វជកកន្ទប៌កេតុ
20រឿងភរិយាគោបាល និងសាយហាយពីរនាក់
21រឿងចចកនីលពណ៌
22រឿងព្រាហ្មណ៍ និងអ្នកលេង
23រឿងជាងកោរកាត់ល្មោភ
24រឿងពស់ និងកង្កែប
25រឿងព្រាហ្មណ៍និងស្ការ

0 comments:

Post a Comment

 
ឡើងទៅខាងលើទំព័រ ចុះទៅខាងក្រោមទំព័រ