Saturday, July 31, 2010

រឿងទុំទាវ៣

វគ្គទី៣
ទុំនិងពេជ្រលាក្មេងទាំងនោះហើយធ្វើដំណើរចូលទៅដល់ភូមិទុំសួរពេជ្រថា៖
តើយើងត្រូវចូលទៅផ្ទះទាវតែម្ដងឬយ៉ាងណាពេជ្រ?
មិនបានទេបង(ពេជ្រឆ្លើយកាត់ភ្លាម)យើងគួរតែទៅផ្ទះម្តាយធម៌សិនទៅ…
ល្អម្យ៉ាងដែរ!តោះអីចឹងយើងទៅសួរគេខាងមុខមើលក្រែងបានជួបគាត់។
ស្រុះស្រួល គ្នាហើយទុំនិងពេជ្រនាំគ្នាទៅសួរអ្នកស្រុកដើម្បីរកផ្ទះ ម្តាយធម៌។ គ្រាន់តែបានឃើញបណ្ឌិតទុំនិងពេជ្រភ្លាមម្តាយធម៌ក៏ប្រញាប់សួរដោយ រាក់ទាក់ថា៖
កូនទាំងពីរទៅណាក៏បាត់យូរម្ល៉េះម្ដាយនឹកអើយសែននឹក។ តោះឡើងផ្ទះសិនមកងូតទឹកឱ្យហើយនឹងអាលរកបាយទឹក...
អរគុណអ្នកម្ដាយណាស់ដែលមិនភ្លេចកូនទាំងពីរ(ទុំនិងពេជ្រឆ្លើយទៅម្តាយធម៌វិញដោយលើកដៃសំពះផង)។
ម្តាយធម៌ ទុំនិងពេជ្របានសំណេះសំណាលសួរសុខទុក្ខពីឪពុកម្ដាយញាតិមិត្តរបស់ ទុំដោយរាក់ទាក់។ លុះបរិភោគបាយរួចហើយដោយវេលាស្ងាត់ទុំក៏បានរៀបរាប់ដំណើររឿងដែលគេ មកត្បូងឃ្មុំនេះទាំងអស់ប្រាប់ដល់ម្តាយធម៌ដោយបញ្ជាក់ថាទាវ បានប្រគល់ដន្លាប់ផាហ៊ុមស្លាម្លូដល់គេជាទីសំអាង។
យើង ឈប់ស្លេះរឿងទុំនិងពេជ្រទៅដល់ស្រុកត្បូងឃ្មុំត្រឹមណេះសិនយើងងាក បែរមកមើលផ្ទះចៅហ្វាយស្រុកអរជូននៅស្រុកត្បូងឃ្មុំនេះវិញម្ដង ថ្ងៃនេះលោកបាននិយាយនិងភរិយាលោកថា៖
ប្អូន អើយ!សព្វថ្ងៃនេះបងប្រៀបបាននឹងមនុស្សមានបុណ្យម្នាក់ដែរព្រោះថាបង នេះត្រូវគ្រប់គ្រងលើបណ្ដាប្រជានុរាស្ត្រពេញស្រុកត្បូងឃ្មុំនេះ ប្អូនគិតទៅមើលមិនទ្រព្យសម្បត្តិឬខ្ញុំកំដរគឹបងមានទាំងអស់។ ប៉ុន្តែបងបានឮសំដីរាស្ត្រនិយាយគ្នាថានៅក្នុងស្រុកយើងនេះមាន អ្នកមេម៉ាយម្នាក់មានទ្រព្យសម្បត្តិគួរសមដែរគាត់មានកូនស្រីតែ ម្នាក់ដូចជាយើងមានកូនងួនម្នាក់ដែរ។
ឮថាកូនស្រីនោះឈ្មោះទាវមានរូបសម្បត្តិស្រស់ស្អាតណាស់ថែមទាំងមានភីលៀងចាំបម្រើកូនស្រីនោះទៀតផង។
លោកស្រីប្រពន្ធចៅហ្វាយស្រុកអរជូនអង្គុយស្ដាប់ប្ដីនិយាយពីរឿងនាងទាវហើយក៏ឆ្លើយតបនឹងប្ដីថា៖

- ខ្ញុំ ឮបងនិយាយពីទាវនោះខ្ញុំដូចជាចាប់អារម្មណ៍ដែរព្រោះថាកូនងួនរបស់ យើងក៏ធំពេញរូបរាងល្មមឱ្យមានគូស្រកររដែរប៉ុន្តែខ្ញុំមិនទាន់ឃើញ មានកូនចៅនរណាឱ្យស័ក្តិសមឡើយ។ បើនាងទាវល្អស្អាតពិតដូចជាអ្នកស្រុកនិយាយមែននោះយើងគួរតែទៅ ស្ដីដណ្ដឹងឱ្យកូនយើងទៅតើយ៉ាងម៉េចដែរលោកបង?
- ពិតមែន ហើយ(លោកអរជូនឆ្លើយទៅប្រពន្ធវិញ)បើដូចច្នោះប្អូនគួររកពឹង អ្នកចេះនិយាយស្ដីចែចូវហើយនិងរកផ្លែឈើនំនែកទៅជាមួយផង។
បន្ទាប់ពី ស្រុះស្រួលគំនិតគ្នាហើយភរិយាលោកចៅហ្វាយស្រុកបានរកពឹងអ្នកពូកែ ខាងវេហាស៍ខាងចែចូវនឹងឱ្យគេរៀបចំផ្លែឈើនំចំណីដាក់ថាសហើយ ធ្វើដំណើរទៅផ្ទះម្ដាយទាវ។ ពេលទៅដល់មើលពីក្រៅផ្ទះស្គាល់ជាក់ថាគាត់ជាម្ដាយទាវអ្នកចែចូវក៏ រលះរលាំងឡើងលើផ្ទះ។ ម្ដាយនាងទាវកាលបើឃើញភ្ញៀវឡើងដូច្នោះក៏ទទួលរាក់ទាក់ថា៖
- អ្ហូ!អ្នកអញ្ជើញអង្គុយលេងសិនមកតើអ្នកអញ្ជើញមានការទៅឆ្ងាយឬក៏អញ្ជើញមករកខ្ញុំមានការអ្វីទេ?
- ចាស៎អ្នកអើយខ្ញុំជម្រាបសួរ(អ្នកចែចូវនិយាយបណ្ដើរព្រមទាំងលើដៃសំពះបណ្ដើរ)។
ពេលនោះ អ្នកកាន់នំចំណីផ្លែឈើក៏មកដល់ដែរ។ ម្ដាយនាងទាវរៀបចំផ្លែឈើនំចំណីនោះដាក់លើតុរួចរាល់ស្រេចបាច់ហើយ គាត់ក៏បែរមកជួបភ្ញៀវវិញ។ ពេលនោះអ្នកស្រីចែចូវក៏និយាយបន្ត៖
- អ្នក អើយ!ខ្ញុំមកនេះព្រោះលោកប្រុសនិងលោកស្រីគាត់ពឹងពាក់ឱ្យមកហើយបើ និយាយទៅខុសឆ្គងយ៉ាងណាសូមមេត្តាកុំប្រកាន់ទោសពៃរ៍អ្វីឮល្បីថា អ្នកស្រីមានកូនដ៏ល្អម្នាក់ដូច្នេះហើយទើបលោកប្រុសនិងលោកស្រីគាត់ បានឱ្យខ្ញុំមកសុំចងស្ពានមេត្រីសុំស្នាក់សុំស្នើសុំជណ្ដើរឡើងសុំ ស្ដីដណ្ដឹងកូនស្រីអ្នកឱ្យទៅម៉ឺនងួនកូនលោកតើអ្នកគិតយ៉ាងណាដែរសូម មានប្រសាសន៍មកចុះ។
ឮ សំដីនេះភ្លាមអ្នកមេម៉ាយម្ដាយទាវហាក់អរក្នុងពោះព្រោះត្រូវនឹង ចិត្តគិតប៉ងប៉ុន្តែគាត់រំងាប់អារម្មណ៍រួចឆ្លើយវិញថា៖
- ពិបាក ដែរអ្នកអើយសព្វថ្ងៃនេះព្រោះថាមានអ្នកចូលមកហូរហែមានទាំងរាស្ត្រ ទាំងមន្ត្រីខ្ញុំមិនដឹងគិតថាឱ្យទៅនរណាខ្ញុំចេះតែថាកូនខ្ញុំ ជាប់ធុរៈប៉ុន្តែមកប៉ះលើអ្នកធំក្នុងស្រុកយ៉ាងនេះលោកមានអំណាចពេញ ទាំងស្រុកត្បូងឃ្មុំនរណាៗក៏ត្រូវរស់នៅក្រោមអំណាចលោកដែរ។ ឥឡូវនេះណាអ្នកខ្ញុំឆ្លើយមិនទាន់បានទេចាំសួរចិត្តកូនសិន។
អ្នក ចែចូវកាលបើបានស្ដាប់ចម្លើយម្ដាយទាវយ៉ាងដូច្នោះហើយក៏នាំគ្នាលើក ជំនូនទាំងអស់ទៅម្ដាយទាវហើយក៏សំពះលាចេញទៅ។ គាត់បានលើកយកពាក្យសំដីដែលម្ដាយទាវបាននិយាយរៀបរាប់ប្រាប់លោក ចៅហ្វាយស្រុកនិងភរីយាដោយគ្មានខ្វះមួយពាក្យឡើយ។
និយាយពី ម្ដាយទាវវិញពេលដែលភ្ញៀវចេញទៅផុតអស់គាត់ក៏ប្រញាប់ចូលទៅ ខាងក្នុងជួបទាវគាត់និយាយហាក់ដូចជាត្រេកអរពេកក្រៃថា៖
- កូនស្រី ម្ដាយពេលនេះណាកូនបានខ្ពស់មុខលើសអស់ស្រីក្នុងស្រុកត្បូងឃ្មុំ នេះព្រោះថាម្ដាយបានលើកកូនឱ្យទៅចៅហ្វាយស្រុកអរជូនហើយ។ ចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅកូនស្រីម្ដាយត្រូវរៀបចំខ្លួនឱ្យបានសមរម្យឬកពារ ទៀតសោតក៏កុំឆ្មើងឆ្មៃឱ្យសោះ។
ស្រស់ ស្រីទាវកាលដែរបានស្ដាប់ម្ដាយនិយាយដូច្នោះហើយនាងហាក់ ស្រយុតស្រយង់អស់រាងកាយ។ ទាវខំប្រមូលអារម្មណ៍ឆ្លើយទៅម្ដាយវិញថា៖
- អ្នក ម៉ែអើយ!ពេលនេះកូននៅស្ដាយបានទឹកនំចំណីកូនមិនចង់ឃ្លាតពីអ្នក ម្ដាយទេសូមម៉ែកុំលើកកូនឱ្យគេថ្វី។ ហើយបើម៉ែយល់ព្រមល្មមនឹងគេហើយនោះសូមម៉ែយកកូនផ្សេងការនឹងគេ ចុះ។
ពាក្យសំដី ទាំងប៉ុន្មានរបស់ទាវបានចាក់ទម្លុះក្ដីសង្ឃមរបស់ម្ដាយនាងឱ្យ ធ្លុះធ្លាយដាចដោយគ្មានសល់។ គាត់ខំប្រឹងសង្កត់ចិត្តដោយនិយាយប្រាប់ទាវវិញថា៖
- កូន អើយ!ពេលនេះកូនមិនអាចឈ្នះបានទេយើងជាពងមាន់កុំចង់យកឈ្នះនឹងថ្ម ហើយបើកូនប្រកែកដាច់ខាតនោះវានឹងខុសប្រពៃណីដែលថា”នំមិនធំជាងនាឡិ ទេ”ចំណែកសត្វព្រៃតូចតាចដែលហ៊ានល្បងនឹងសត្វធំកាចសាហាវគង់នឹង ស្លាប់ខ្លួនអាសារឥតការមិនខាន។
យើង ឈប់ស្លេះរឿងទាវនិងម្ដាយត្រឹមនេះសិនយើងបែរមកមើលទុំនិងពេជ្រ វិញម្ដង។ បន្ទាប់ពីបានស្នាក់នៅក្នុងស្រុកត្បូងឃ្មុំជាយូរថ្ងៃមកទុំកើតទុក្ខ ក្រៀមក្រំក្នុងចិត្តត្បិតអីខ្លួនមិនបានទៅរកទាវសោះទុំនិយាយទាំង ក្រៀមក្រំប្រាប់ពេជ្រថា៖
- ពេជ្រ អើយ!ឥឡូវយើងមកស្នាក់នៅទីនេះយូរថ្ងៃដែរហើយបងមិនដែលបានទៅជួបទាវ ម្ដងសោះ។ បងនេះនឹកដល់ទាវពេកក្រៃហើយប្អូនជួយគិតបងមើលថាតើបងគួរទៅឥឡូវ ឬក៏ចាំបន្តិចទៀត?
- បង ទៅឥឡូវក៏ទៅចុះ(ពេជ្រឆ្លើយទៅទុំទាំងក្រៀមក្រំ)ប៉ុន្តែបងត្រូវ ប្រយ័ត្នផងថាស្រីៗមានល្បិចច្រើនណាស់ស្រីខ្លះមានចិត្តឆេវឆាវមនចេះ គិតពិចារណារកហេតុផលគិតតែពីខឹងចំណែកស្រីខ្លះទៀតប្រើកលមាយារ ប្រើប្រាស់រូបយើងដើម្បីទ្រព្យផ្សេងៗរហូតដល់ស្លាប់អាសារឥតការក៏មាន។
- អរគុណ ហើយនូវដំបូន្មានដ៏ល្អរបស់ប្អូនប៉ុន្តែបងគិតថាចំពោះទាវនាងមិន ដូចស្រីដែលប្អូននិយាយទេនាងជាស្រីដែលមានចរិយាសុភាពរមទម្យ ស្មោះត្រង់ហើយដែលប្រការសំខាន់នាងបានប្រគល់ដន្លាប់ផាហ៊ុមនិងស្លា ម្លូឱ្យបងជាតឹកតាង។ ណ្ហើយ!បងទៅសិនហើយពេជ្រកុំឱ្យថ្ងៃទាន់។
គ្រាន់តែ ឈានជើងចេញពីផ្ទះភ្លាមបណ្ឌិតទុំថ្មីយើងខំប្រឹងស្រូតដំណើរយ៉ាង លឿនដោយមិនខ្លាចនឿយហត់ក្នុងចិត្តរបស់គេនឹកស្រមៃឃើញតែទាវមិនដាច់ ឡើយ។ ដោយសេចក្ដីស្រលាញ់និងនឹករលឹកខ្លាំងពេកបានធ្វើឱ្យផ្លូវដ៏សែនឆ្ងាយ ប្រែក្លាយជាជិតបង្កើយ។ ប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមកទុំក៏បានដល់គេហដ្ឋានមួយដែលគេប្រហែលក្នុង ចិត្តថាជាផ្ទះរបស់នាងទាវ។ ទុំឈររេរានៅខាងមុខផ្ទះមិនហ៊ានចូល។ ក្នុងថ្ងៃនោះដែរម្ដាយទាវមិនបាននៅផ្ទះទេគាត់មានការចេញទៅឆ្ងាយ មិនដឹងជាថ្មើម៉ានទើបបានមកដល់វិញទេដូច្នេះនៅក្នុងផ្ទះមានតែនាង នោនិងទាវតែប៉ុណ្ណោះ។ ដោយឃើញស្ងាត់ទុំចេះតែអើតមើលហើយរេរាមិនហ៊ានចូល។
- អ្នកអើយអញ្ជើញមកនេះមក!
បណ្ឌិតទុំឮសំឡេងសួរចំខ្លួនឯងយ៉ាងដូច្នោះក៏ប្រញាប់ឈានជើងឡើងលើផ្ទះ។ នោក៏បានសួរបន្តទៀតថា៖
- តើអ្នកអញ្ជើញមកទីនេះមានការអ្វីដែរ?
- ខ្ញុំមករកទាវណាប្អូន(ទុំឆ្លើយតបវិញ)
- អ្នកថាមករកទាវតើអ្នកត្រូវជាអ្វីនឹងទាវទៅ(នោសួរតបវិញដោយឆ្ងល់)
- បង នេះហើយធ្លាប់មកសូត្រឱ្យនាងស្ដាប់។ ហេតុអ្វីក៏ធ្វើពើមិនស្គាល់បងយ៉ាងនេះ?(ទុំនិយាយបណ្ដើរលូកដៃចូល ហោប៉ៅបណ្ដើរ)ហើយបងបាននាំទាំងវត្ថុតំណាងដែលទាវបានប្រគល់ឱ្យបង នោះគឺដន្លាប់និងផាហ៊ុមដែលបងជូតក្បាលនេះវាប្រាប់ឱ្យបងសឹកឱ្យ ឆាប់មក។
ឮសំដីនេះភ្លាមទាវនឹកមានចិត្តអរក្នុងពោះព្រួចនាងបើកទ្វារចេញមកភ្លាមហើយក៏ឆ្លើយតបវិញ ថា៖៖
- នរណាផ្ដាំថាឱ្យអ្នកសឹកមកឆាប់…?
- គឺដន្លាប់និងផាហ៊ុមនេះហើយដែលទាវបានឱ្យមកបងវានិយាយប្រាប់ថាឱ្យសឹកមករកទាវជាប្រញាប់ផង។
- អ្នកកុំពោលដូច្នេះមិនសមទេខ្ញុំមិនបានប្រា់ដូច្នោះឡើយសូមអ្នកត្រលប់ទៅផ្ទះវិញចុះ។
- តើនរណា ទៅដែលឆោតត្រលប់ទៅវិញនោះ។ បងខំស្កាត់ពីនាយមកដល់ទីនេះគឺដើម្បីរូបប្អូនតែម្នាក់គត់។ តើឱ្យបងត្រលប់ទៅវិញម្ដេចកើតទៅ?
ទាវ- ខ្លួនប្អូនសព្វថ្ងៃប្រៀបដូចផ្កា ឯអ្នកឧបមាដូចកន្លង់
ហើររកឃើញផ្កាចូលត្រឹបត្រង់ រួចមិនបង្អង់ត្រាច់លីលា។
ទុំ- ខ្លូនបងប្រៀបដូចជារាជសីហ៍ ខ្លួននាងទាវស្រីដូចគុហា
រាជសីហ៍បើបានលំនៅជា មិនអាចឃ្លាតឃ្លាគុហាឡើយ
ទាវ- ខ្លួនប្អូនប្រៀបដូចកំពង់ ខ្លួនអ្នកឆោមយង់ដូចទូកហើយ
ជាប់រកអាស្រ័យអ្នកថ្លៃអើយ ចេញទៅកន្តើយមិននឹកនា។
ទុំ- ខ្លួនបងប្រៀបដូចត្រីធំ ខ្លួនទាវក្រមុំដូចគង្គា
ត្រីបានទឹកជ្រៅហែលរេរា កុំកែវពុំងាគិតសង្ស័យ។
ទាវ- ខ្លួនប្អូនប្រៀបបានដូចព្រឹក្សា អ្នកដូចសារិកាទំសព្វថ្ងៃ
ចតជាទ្រនំទំអាស្រ័យ ហើយហើរច្រៀងច្រៃទៅទីទៃ។
ទុំ- ខ្លួនបងប្រៀបបានដូចសត្វខ្លា ខ្លួនកែវកនិដ្ឋាប្រៀបដូចព្រៃ
ធម្មតាសត្វខ្លាមិនវិលវៃ ចៀសចេញចោលព្រៃណា¬ថ្លៃបង។
ទាវ- ខ្លួនប្រៀបដូចឈើជាបង្គង ខ្លួនអ្នកប្រុសឈ្មងដូចជាឃ្មុំ
មកទំផ្ញើសាំហើរជាម្ដង ឈើសោតសៅហ្មងអសារនៅ។
ទុំ- ខ្លួនបងប្រៀបបានដូចដំរី ខ្លួនប្អូនស្រស់ស្រីដូចអំពៅ
ដំរីបានផ្អែមមិនដែលទៅ ឆ្ងាយពីអំពៅណាអូនណា។

- អ្នក និយាយ ពាក្យទាំងនេះដោយសារតែអ្នកមានប្រាជ្ញាវោហារតែប៉ុណ្ណោះប៉ុន្តែ បើស្រីណាបានប៉ះពាល់ហើយមុនជាសោយសោកាជាក់ជាមិនខាន។
- កុំ និយាយដូច្នោះអីណាប្អូន(ទុំនិយាយព្រមទាំងចូលទៅចាប់ដៃទាវហើយហ៊ាន ទាំងថើបថ្ពាល់ទៀតដោយឥតក្រែងសោះ)បងខំស្កាត់មកពីនាយដោយសារតែប្អូន ម្នាក់គត់។
- មនុស្សមានប្រាជ្ញាព្រមទាំងវោហារពូកែដូចរូបបងនេះបើស្រីណាបានលង់ប្រាណជាមួយហើយប្រាកដស្ដាយក្រោយមិនខាន។
នោ ជាភិលៀងឃើញដូច្នោះក៏ចេញមកខាងក្រៅបិទទ្វារទុកឱ្យទុំនិងទាវនៅតែ ពីរនាក់។ ដោយសេចក្ដីស្រលាញ់បានធ្វើឱ្យទុំនិងទាវភ្លេចអស់ប្រពៃណី។ ទាវហ៊ានរហូតឱ្យទុំស្នាក់នៅបន្ទប់ជាមួយនាងមួយយប់បន្ទាប់មកអ្នក ទាំងពីរបានស្បថខ្ចាក់ស្លាប្ដូរគ្នាទៀតផង។
ទាវ- អ្នកថ្លៃប្អូនអើយ!ពេលនេះបងបានរួមស្នេហ៍និងប្អូនហើយថ្ងៃក្រោយបងចាកចោលប្អូនទេដឹង?
ទុំ- មិន ដូច្នោះទេប្អូនប្អូនមានគុណលើបងធ្ងន់ប្រៀបដូចភ្នំព្រះសុមេរុ ខ្លូនប្អូនប្រៀបដូចសូគ្រិពដែលផ្ញើជន្មជីពលើរាមាហើយ។ បងស្រលាញ់ប្អូនដោយស្មោះរហូតដល់អស់សង្ខាប្អូនជឿបងចុះ។ និយាយពីម្ដាយទាវវិញគាត់បានត្រលប់មកពីបុណ្យគេនៅឆ្ងាយហើយក៏ មកដល់ផ្ទះ។ ទាវបានដឹងរឿងនេះភ្លាមក៏ឱ្យទុំចេញមកក្រៅដោយធ្វើហាក់ដូចជាទាវ នៅក្នុងម្លប់មិនបានដឹងរឿងអ្វីទាំងអស់។ ម្ដាយទាវឡើងដល់លើផ្ទះក៏បានជួបទុំហើយក៏សួរថា៖
- អ្នកកំលោះទៅណាមកណាដែរ…ខ្ញុំដូចជាធ្លាប់ស្គាល់ឬអត់ហើយមកស្នាក់នៅប៉ុន្មានថ្ងៃដែរ?
- ខ្ញុំបាទ មកពីស្រុកឆ្ងាយណាស់គិតថាចង់រកទិញគោនិងសេះខ្លះ។ ខ្ញុំបាទមកគ្នាពីនាក់ម្នាក់ទៀតស្នាក់នៅផ្ទះគេខាងនោះគេធ្លាប់ ស្គាល់ព្រោះខ្ញុំធ្លាប់ស្មូត្រឱ្យគេស្ដាប់។
ឮថាធ្លាប់ស្មូត្រឱ្យស្ដាប់ដូច្នោះម្ដាយទាវនឹកឃើញហើយក៏និយាយវិញថា៖
- ឱលោកកូនទេឬ?ម្ដាយស្មានថានរណា។ ម្ដាយមិនថាអ្វីទេលោកកូនចង់ស្នាក់នៅយូរប៉ុនណាក៏តាមចិត្តចុះ។
ឮថា ស្នាក់នៅបានតាមចិត្តដូច្នោះទុំសែនរីករាយក្នុងចិត្តឥតឧបមាព្រោះ ត្រូវនិងចិត្តប៉ងមកស្រាប់។ ម្ដាយទាវបានរៀបចំកន្ទេលមុងខ្នើយឱ្យទុំសំរាកដោយមិនដឹងថានេះជា ឱកាស់ល្អសំរាប់ឱ្យទុំនិងទាវបានជួបគ្នានោះទេ...។ ទុំស្នាក់នៅផ្ទះទាវជាយូរថ្ងៃភ្លេចអស់ស្រុកភូមិកំណើតភ្លេចទាំង ពេជ្រដែលខំធ្វើដំណើររួមសុខរួមទុក្ខជាមួយគ្នាពីចំម្ងាយមកទៀតផង។ រយះពេលក្រោយមកម៉ឺនងួនមិនបានដឹងពីស្នេហាលួចលាក់ទុំនិងទាវឡើយគេ បាននាំយកមាស់ប្រាក់ខ្លះមកផ្គាប់ផ្គន់ទាវនិងមករកទាវមិនដែលហ៊ានខាន សោះ។ ម្ដាយទាវឃើញដូច្នោះគាត់សែនពេញចិត្តស្រលាញ់ម៉ឺនងួនពេកក្រៃគាត់ មិនដែលហាស្ដីឃាត់ឃាំងម្ដងណាឡើយ។ ចំណែកម៉ឺនងួនគេមិនបានដឹងថាការដែលគេទៅរកទាវនេះគឺធ្វើឱ្យទាវ ធុញថប់ក្នុងប្រាណនោះទេគេចេះតែនិយាយតែម្នាក់ឯងជារឿយៗថា៖
- ឱ ប្អូនស្ងួនមាសបងអើយ!ប្អូនសែនល្អលើសអស់ស្រីលើផែនដីបើប្អូនព្រម ស្ម័គ្របងបងនឹងថ្នមប្អូនដូចកែវចរណៃមិនឱ្យមានពីរបីឡើយ។
យើង ឈប់ស្លេះនិយាយត្រឹមនេះសិនសូមនិយាយពីតួអង្គព្រះចក្រីមួយអង្គ ទ្រង់ព្រះនាម”រាមា”ព្រះអង្គ សោយរាជ្រនៅនគរកម្ពុជានាបន្ទាយលង្វែកទ្រង់មានប្ញទ្ធិបារមី ខ្លាំងពេកក្រៃអស់ប្រជានុរាស្ត្រសឹងបានសុខសាន្តគ្រប់តំបន់។ ព្រះអង្គរាមាទ្រង់មានអគ្គមហេសីមួយអង្គមានរូបឆោមលោមពណ៌យ៉ាងស្រស់ សោភាថែមទាំងព្រះនាងជាស្រីគ្រប់លក្ខណ៍ទៀតផង
កាលនោះ មានព្រះអង្គរាមាទ្រង់ល្បីថាមានឈ្មោះបណ្ឌិតទុំរស់នៅស្រុក ត្បូងឃ្មុំចេះច្រៀងស្មូតផ្លាស់ប្ដូររឿងបានយ៉ាងពិរោះគ្មានគូ ប្រៀបឡើយ។ មួយទៀតគឺបណ្ឌិតពេជ្រចេះផ្លុំបទភ្លេងស្ដាប់ទៅគួរឱ្យជក់ចិត្តណាស់។ អង្គស្ដេចរាមាទ្រង់សណ្ដាប់បានដូច្នោះហើយទ្រង់សព្វព្រះរាជហរទ័យ ត្រាស់បង្គាប់រាជបំរើតាមរាជការឱ្យទៅនាំបណ្ឌិតទុំនិងពេជ្រមកថ្វាយ ក្សត្រជាបន្ទាន់។ ទទួលបានព្រះរាជឱង្កាភ្លាមរាជបំរើនាំគ្នាចុះទូកចាប់ចេញដដំណើរ តែម្ដងពួកគេមិនហ៊ានឈប់ឬបង្អែរបង្អង់ឡើយពេលទៅដល់កំពង់ចតទូក រួចហើយពួកគេក៏ប្រញាប់ទៅជួបលោកចៅហ្វាយស្រុក។ បន្ទាប់ពីបានរាជឱង្ការបស់អង្គស្ដេចរាមាហើយចៅហ្វាស្រុកអរជូនក៏ ចាត់បំរើឱ្យទៅតាមទុំនិងពេជ្រមកជាប្រញាប់បន្តិចក្រោយមកទុំនិង ពេជ្រក៏មកដល់។ ចៅហ្វាយស្រុកអរជូនឃើញបណ្ឌិតទាំងពីមកដល់ក៏ប្រញាប់ប្រាប់ថា៖
- ត្បិត ពេលនេះមានរាជបំរើរាជវាំងមកព្រះអង្គរាមាទ្រង់ត្រាស់បង្គាប់ឱ្យ នាំខ្លួនអ្នកទាំងពីរឱ្យចូលរាជវាំងក្នុងពេលឥឡូវនេះតែម្ដង។ ទុំនិងពេជ្រស្ដាប់ហើយមិនហ៊ានប្រកែកអ្វីទេប៉ុន្តែគ្រាន់តែសុំថា ចាំថ្ងៃស្អែកចាំចេញទៅត្បិតពេលនេះមិនទាំន់បានរៀបចំប្រដាប់ប្រដា សំរាប់ប្រចាំកាយនៅឡើយ។ រាជបំរើយល់ចិត្តបណ្ឌិតទាំងពីរក៏ព្រមតាមការសុំគ្រាន់តែបញ្ជាក់ ថាឱ្យរួតរះនៅវេលាថ្ងៃស្អែកព្រោះជាបញ្ជាប្រញាប់។
អានតវគ្គទី ៤

0 comments:

Post a Comment

 
ឡើងទៅខាងលើទំព័រ ចុះទៅខាងក្រោមទំព័រ