កាលបើគិតចង់....

កាលបើគិតចង់ទទួលទានហើយទោះល្វីងឫផ្អែមក៏ត្រូវតែលេបចូលទៅ


ជួនកាលជីវិតក៏ត្រូវតែល្វីងជូរចត់តានតឹងអួលណែនជាមួយនឹងរឿងដែលដែលយើងពុះពារប្រឹងប្រែង
តែកើតមកជាមនុស្សហើយត្រូវតែតស៊ូ ទោះលំបាកលំបិនម្តេចក្តីក៏មិនព្រមរួញរា ជូរចត់ប៉ុណ្ណាក៏មិន
ខ្លាច កាលបើគិតស៊ូហើយក៏មិនត្រូវខ្លាចឈឺចាប់ ដូចដែល​ គូឡុង​(古龙) ពោលថា​ “របស់មួយមិនថា
ល្វីងឫផ្អែមកាលបើគិតទទួលទានហើយត្រូវតែលេបចូលទៅឲ្យបាន”។

ជួនកាលវិថីជីវិតក៏មិនមានផ្លូវឲ្យជ្រើសរើសយ៉ាងឥស្សរៈ ព្រោះក្នុងស្ថានការណ៍និងវេលាខ្លះ ជីវិតក៏ត្រូវ
ចាល់មុំ កើតការជំពាក់ជំពិនរតេបរតុបទាំងអស់ នឹងគិត នឹងធ្វើ ឫនិយាយស្តី ហាក់ដូចប្រហោងគ្រប់
ច្រកត្រូវស្ទះទាំងអស់ ជួនកាលគ្រាន់តែដកដង្ហើមចូលទៅក៏កកស្ទះនៅក្នុងច្រមុះដែរ ដកដង្ហើមចូលទៅ
ហើយ ជួនកាលក៏ទៅមិនពេញពោះ មានក្តីកង្វល់ មានការមិនសប្បាយចិត្តគ្រប់សព្វគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់។

ប្រសិនបើជីវិតស្ថិតនៅក្នុងភាពផុតផើយដូច្នេះ នឹងធ្វើដូចម្តេចទៅ? នឹងថយក្រោយ ឫក៏ឈានតទៅមុខ
ទៀត។

សុនខពេលចាល់ច្រកត្រូវគេចោមខាំវានៅបែរមុខមកស៊ូ ទោះដឹងថាកម្លាំងអន់ជាងតែក៏ត្រូវតែស៊ូដើម្បី
ការរស់រានមានជីវិតតទៅទៀត ចុះយើងវិញ ជាមនុស្សមានខួរក្បាល ចេះគិតគូរមានហេតុផល រឿង
អ្វីមកបត់ដៃបត់ជើង មិនស្ទុះស្ទាតស៊ូជាមួយជតាកម្មរបស់ជីវិតម្តេចនឹងសមទៅ។

វិបត្តិរបស់ជីវិតកាលបើចូលមកជិតខ្លួនយើងហើយ មិនងាយនឹងមានផ្លូវគេចវាសជៀសវាងបានឡើយ
ក្រៅពីការក្រោកឡើងតស៊ូយ៉ាងពេញទំហឹង ការក្រោកឡើងស៊ូគឺជាយុទ្ធវិធីមួយដែលធ្វើឲ្យយើងអាចកែ
បញ្ហាផ្សេងៗ របស់ជីវិតឲ្យរបូតទៅបាន។ យើងអាចនឹងចង្អៀតចង្អល់ អាចធ្ងន់ឫនឿយហត់ អាចនឹង
លំបាកលំបិនត្រាំត្រែងច្រើនប្រការ តែយើងក៏ត្រូវតែស្ទុះស្ទា ប្រឹងប្រែងតស៊ូយ៉ាងមុះមុតមិនរាថយ
រួបរួមកំលាំងកាយ កម្លាំងចិត្តស៊ូមិនពព្រិចភ្នែក កំឡុងពេលខ្លីៗ ដែលយើងប្រឹងស៊ូនេះឯងហើយ ដែល
ធ្វើឲ្យជីវិតរបស់មនុស្សចំរុងចំរើនរុងរឿងមកស្ទើរតែរាប់មិនអស់ឡើយ។

ជាមនុស្សចូររើបម្រាស់ក្នុងវិថី ទោះជូរចត់ខ្សត់បារមីមិនមែនឧបសគ្គបិទបាំង ចូរពុះពារយ៉ាងមុះមុតអើយ។