តាំងពីឆ្នាំ១៩៥៧មក ប្រទេសម៉ាឡេស៊ីឋិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងផ្តាច់មុខរបស់គណបក្សតែមួយ ដែលឈ្នះឆ្នោតរហូត គឺគណបក្សអង្គការឯកភាពជាតិម៉ាឡេ។ ប្រការនេះបានធ្វើឲ្យរដ្ឋាភិបាលបន្តបន្ទាប់គ្នា រេម្តងបន្តិចៗ ទៅរកអំណាចផ្តាច់ការ។ ក៏ប៉ុន្តែ តាំងពីឆ្នាំ២០០៨មក អប្រជាប្រិយភាពនៃបក្សកាន់អំណាច និងឥទ្ធិពលខ្លាំងឡើងជាលំដាប់នៃបក្សប្រឆាំងកំពុងធ្វើឲ្យឆាក នយោបាយនៃប្រទេសប្រែប្រួលមិនតិចឡើយ។
ម៉ាឡេស៊ី
តាំង ពីបានទទួលឯករាជ្យ នៅឆ្នាំ១៩៥៧មក ម៉ាឡេស៊ីបានបង្កើតនិងអនុម័តប្រព័ន្ធនយោបាយនិងសេដ្ឋកិច្ចមួយ ដែលថ្នាក់ដឹកនាំបន្តបន្ទាប់គ្នានៃប្រទេសអះអាង ថាមានមូលដ្ឋាន នៅលើConsensus រវាងសហគមន៍សំខាន់ៗទាំងបីនៃប្រជាជាតិ
នោះគឺ សហគមន៍ម៉ាឡេ ៦០%នៃចំនួនប្រជាជនទាំងស្រុង សហគមន៍ចិន ៣០% និងសហគមន៍ឥណ្ឌា ៧,៥%។ ការពិត គ្មានឡើយConsensus មានតែការជិះជាន់ជាដរាប ពីសំណាក់សហគមន៍ម៉ាឡេដែលមានចំនួនច្រើនលើសលប់ ទៅលើសហគមន៍តូចតាចដទៃ។ គឺការពឹងពាក់ទាំងស្រុងទៅលើកម្លាំងនៃសហគមន៍ម៉ាឡេកាន់សាសនា អ៊ីស្លាមនេះហើយ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យគណបក្សអង្គការឯកភាពជាតិម៉ាឡេ(UMNO) ឈ្នះឆ្នោតរហូត និងក្តាប់អំណាចផ្តាច់មុខតែឯកឯង តាំងពីឆ្នាំ១៩៥៧ មកទល់សព្វថ្ងៃ។
ការរើសអើងពូជសាសន៍ និងនយោបាយលើកស្ទួយតែជនជាតិម៉ាឡេបែបនេះ ថែមទាំងបានបង្កឲ្យមានការប្រយុទ្ធគ្នា ជាច្រើនលើកច្រើនសា រវាងសហគមន៍ចិន និងសហគមន៍ម៉ាឡេ និងបាតុកម្មពីសំណាក់ជនជាតិចិនប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាល នៅដើមទសវត្សន៍ទី៧០ទៀតផង។
ការមានប្រៀបផ្តាច់មុខតែឯង អស់រយៈពេលជាងកន្លះសតវត្សរ៍ នៃគណបក្សអង្គការឯកភាពជាតិ នៅលើឆាកនយោបាយម៉ាឡេស៊ី បានធ្វើឲ្យរដ្ឋាភិបាលបន្តបន្ទាប់គ្នា រេខ្លួនបន្តិចម្តងៗ ទៅរកអំណាចផ្តាច់ការ។ ជាក់ស្តែងជាងគេ គឺរដ្ឋាភិបាលរបស់Mahathir ដែលបានគ្រប់គ្រងប្រទេសពីឆ្នាំ១៩៨១ដល់ឆ្នាំ ២០០៣។ នៅក្នុងទសវត្សរ៍ទី៩០ Mahathir បានតាំងខ្លួនជាអ្នកការពារគោលការណ៍អាស៊ី ជាអ្នកការពារអំណាចផ្តាច់ការភ្លឺស្វាង ប្រឆាំងនឹងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យបែបបស្ចិមលោក។ នៅក្នុងន័យនេះ Mahathir បានប្រើប្រាស់កងទ័ពនិងកងនគរបាល ដើម្បីក្តាប់និងត្រួតពិនិត្យប្រជារាស្រ្ត ដើម្បីពង្រឹងអំណាចរបស់ខ្លួន និងដើម្បីវាយបង្ក្រាបពួកប្រឆាំង។ ឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង គឺការវាយបង្ក្រាបទៅលើបាតុកម្មរបស់ពួកមេធាវី ដែលបានទាមទារឲ្យមានការគោរពសិទ្ធិមនុស្ស នៅឆ្នាំ១៩៨៦ និងនៅឆ្នាំ១៩៩៨ ការចាប់ខ្លួនAnwar Ibrahim ដែលជាបុរសខ្លាំងទី២ ជាឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី និងដែលតាមនិយាយ នឹងត្រូវឡើងស្នងតំណែងនាយករដ្ឋមន្ត្រីពីMahathir ទៀតផង។
ទោះ ជាយ៉ាងណាក៏ដោយ Mahathir បានកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ បានលើកកំពស់ជីវភាពរបស់ប្រជាជន ដោយសារតែការលក់ទំនិញចេញទៅក្រៅប្រទេស និងដោយសារតែវិស័យឧស្សាហកម្ម ដែលបានធ្វើឲ្យកំណើនសេដ្ឋកិច្ចនៃប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ឡើងទៅដល់៨ឬ៩% ពីឆ្នាំ១៩៨៧ ដល់ឆ្នាំ១៩៩៧។
មុននឹងចាក ចេញពីអំណាច នៅខែតុលាឆ្នាំ២០០៣ Mahathir បានជម្រុញAbdullah Ahmad Badawi ឲ្យក្លាយជាអ្នកដឹកនាំនៃបក្សអង្គការឯកភាពជាតិម៉ាឡេ ដែលជាឈ្នាន់ជាន់ឡើងទៅធ្វើជានាយករដ្ឋមន្រ្តី។ មួយឆ្នាំក្រោយមក គឺនៅថ្ងៃទី២១មីនាឆ្នាំ២០០៤ ការបោះឆ្នោតបានអនុញ្ញាតឲ្យBadawi បន្តជាផ្លូវការ តំណែងជានាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។
ក៏ ប៉ុន្តែ តាំងពីឆ្នាំ២០០៧មក លក្ខណៈផ្តាច់ការនៃរបបនយោបាយម៉ាឡេ បាននិងកំពុងបន្តស្បើយទៅវិញបន្តិចម្តងៗ។ មានមូលហេតុច្រើនយ៉ាង ដែលអាចពន្យល់ការផ្លាស់ប្តូរបែបនេះ។ ម្យ៉ាង គឺការដោះលែងAnwar Ibrahim ឲ្យចេញពីគុក នៅខែកញ្ញាឆ្នាំ២០០៤ ការដោះលែងដែលបានបើកលទ្ធភាពឲ្យអតីតឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រីរូបនេះ ចាប់ផ្តើមចេញមុខធ្វើជាមេដឹកនាំនៃគណបក្សប្រឆាំង។ ម្យ៉ាងទៀត គឺអសមត្ថភាពរបស់ Badawi ក្នុងការដឹកនាំគណបក្សអង្គការឯកភាពជាតិម៉ាឡេ និងក្នុងការដឹកនាំរដ្ឋាភិបាល។ អ៊ីចឹងហើយ បានជានៅខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ២០០៧ បណ្តាជនជាង៣ ០០០០នាក់ បានចុះធ្វើបាតុកម្ម នៅតាមដងផ្លូវនៃទីក្រុងKuala Lumpour។ គឺជាចលនាបាតុកម្មធំជាងគេមួយមិនដែលមានឡើយ នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី នារយៈពេលជិត២០ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ នៅខែឧសភាឆ្នាំ២០០៨ មានមហាបាតុកម្មមួយទៀតកើតឡើង នៅក្នុងរដ្ឋធានី។ បណ្តាបាតុករប្រឆាំងនឹងសាំងឡើងថ្លៃ ប្រឆាំងនឹងអសមត្ថភាពរបស់រដ្ឋាភិបាល ក្នុងការប្រយុទ្ធទប់ទល់នឹងអំពើពុករលួយ និងក្នុងការធ្វើកំណែទម្រង់ប្រព័ន្ធបោះឆ្នោត។ គឺនៅក្នុងបរិបទបែបនេះហើយ ដែលគណបក្សជំទាស់ បានរួបរួមគ្នាជាធ្លុងមួយ ដើម្បីតទល់នឹងគណបក្សអង្គការឯកភាពជាតិម៉ាឡេ នៅពេលបោះឆ្នោតខែមីនាឆ្នាំ២០០៨ ការបោះឆ្នោតដែលបានធ្វើឲ្យអាសនៈ នៅក្នុងរដ្ឋសភារបស់បក្សប្រឆាំងកើនចំនួនពី១៨ ទៅ៨២។
ការ បោះឆ្នោតខែមីនាឆ្នាំ២០០៨ នៅម៉ាឡេស៊ី គឺជារលកយក្សTsunami មួយសំរាប់បក្សអង្គការឯកភាពជាតិម៉ាឡេ ពីព្រោះជាលើកទីមួយបង្អស់គណបក្សមួយនេះដែលកាន់អំណាចផ្តាច់មុខតែ ឯកឯង នៅក្នុងប្រទេសតាំងពីឆ្នាំ១៩៥៧មក ទទួលមិនបានអាសនៈ ចំនួន២ភាគ៣ នៅក្នុងរដ្ឋសភានិងអស់មានអំណាចកែប្រែរដ្ឋធម្មនុញ្ញបានស្រេចតែ អំពើចិត្តទៀតហើយ។
គឺការផ្លាស់ប្តូរស៊ីជម្រៅនៅលើឆាក នយោបាយម៉ាឡេស៊ីបែបនេះហើយ ដែលបានជម្រុញឲ្យលោកBadawi លះបង់ចោល នៅខែមីនាកន្លងទៅនេះ តំណែងប្រធានបក្សអង្គការឯកភាពជាតិម៉ាឡេ។ នៅថ្ងៃទី២៦មីនាកន្លងទៅនេះ បណ្តាប្រតិភូទាំង ២៥០០នាក់នៃគណបក្សបានបោះឆ្នោតតែងតាំង Najib Tun Razak ជាប្រធាន។ ហើយ តាំងពីពេលនោះមក Najib Tun Razak បានក្លាយជាស្វ័យប្រវត្តិ ទៅជានាយករដ្ឋមន្ត្រីថ្មីនៃប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។
ពីពេលនេះតទៅ Najib Tun Razak ត្រូវប្រឈមមុខនឹងមេដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំងAnwar Ibrahim។ ពីអំណើះតទៅ Anwar Ibrahim នឹងខិតខំទាក់ទាញសហគមន៍ចិននិងឥណ្ឌា ព្រមទាំងស្វែងរកការគាំទ្រពីពួកម៉ាឡេណា ដែលលែងទុកចិត្តគណបក្សកាន់អំណាច ដើម្បីដណ្តើមយកជ័យជំនះ នៅពេលបោះឆ្នោតលើកក្រោយ៕
0 comments:
Post a Comment